Eifel fietsweekend
Vrijdag 22 september kwamen 50 wielrenners en atb-ers van TCT93 aan in Irrel (Eifel) voor hun fietsweekend. Hoge verwachtingen, grootse dromen en een beetje overmoed maakte dat de groep opgewonden aan de start stond. Welke groep, welke snelheid, hoeveel hoogtemeters zouden mogelijk zijn? De indeling van de groepen was al bepaald via de Cyql app. Duidelijk was dat de kortste afstand het had gewonnen. Even opwarmen, kijken hoe de benen zijn, niet gelijk je kruit verschieten of gevoel krijgen met een nieuwe omgeving, bracht twee groepen bij elkaar voor deze afstand. De godenzonen (snelle groep) en de harde werkers met bravoure vertrokken als eerste waarna de twee rustige groepen volgde.
Hotel Koch was de vertrekplaats en na enkele kilometers waren daar de eerste serieuze hoogte meters. Het werk was begonnen. De meerstemmige gespreksonderwerpen werden milder en na verloop van tijd was het stil. Geregeld werd geschakeld, grote blad, kleine blad, 28, 30, 33 achter.
Zwaar trappen of met een lichte, gelijkmatige, roulerende tred. Wat allen gemeen hadden was dezelfde stijgingspercentages. 4% was slechts infietsen, bij 8% werd het serieus en boven de 10% was het een gevecht met jezelf en de berg. Maar ook percentages van 19% stijging werden geraakt. Hier was elk verzet onvoldoende en werd wilskracht getest. Brandende benen, verzuring, een hartfrequentie die boven de 170 resoneerde met een donkere ademhaling.
Elk steentje op de weg werd gevoeld. Het achterwiel had de neiging steeds los te komen van het asfalt. Omhoog kijkend leek de top eindeloos ver. Langzaam fietste je in de tijd, onbewust, geconcentreerd. Je hoofd bonkte, zweet sijpelde langs je slapen en je had focus op slechts één ding. Boven zijn. De beloning was dan ook groots: trots met een euforisch gevoel van kunnen. Het optimale zijn.
De afdaling volgde als een kers op de taart, de ultieme mogelijkheid om snelheden te beheersen, bochtenwerk te optimaliseren en de ideale lijn te lezen. Mooie brede wegen met overzichtelijke curves maakt dit deel van de Eifel een perfect fietsgebied. Snelheden van minimaal 50 km/u werden eenvoudig geraakt. Alles naar rechts en gas geven…
Bij terugkomst in het hotel ontmoetten de groepen elkaar weer. Ieder met zijn eigen verhalen en ervaringen. De godenzonen leken na aankomst ogenschijnlijk niets te hebben geleden. De harde werkers communiceerde extravert de scores en de langzamere groepen bespraken de inspanning, het gezellige fietsen, de mooie omgeving of de theelokatie van die middag. De MTB’ers hadden het over steile, complexe routes waar sommige trails zeer uitdagend waren. Voor iedereen een plaats zo te zien.
Na het fietsen was voorzien in een echte Duitse kartoffelen soep met een broodje en om 19.00 uur kon iedereen genieten van een rijkelijk gevuld buffet: schnitzels, wild gerecht, groenten, friet, rijst of aardappelpuree. Afsluitend de mogelijkheid voor verschillende toetjes.
Ook zaterdag en zondag verliepen synoniem, waarbij de routes steeds wisselden en ook door Luxemburg (met o.a. Diekirch en Echternach) liepen. Prachtig was het weekend, groot de euforie en mooi het landschap. Een beer van een weekend waarbij Walter alle lauweren kreeg voor de perfecte organisatie. Zelfs voor het weer had hij een breed geschakeerd aanbod neergelegd: een druppeltje, wat mist, enige kou, vleugje wind en 18 graden met zon.
Het uitgangspunt van dit jaar belooft voor volgend jaar veel goeds. We kijken er met zijn allen dan ook naar uit.
Bas van der Mierden